Na Egoyana trafiłam po tym, jak gdzieś przeczytałam - chyba w artykule Miczki - że kontynuuje tradycję Antonioniowską... Można się dopatrywać podobieństw, ale z mozołem, a właściwie to - po co? Znalazłam lepszą płaszczyznę porównawczą (jeśli już koniecznie porównywać musimy), mianowicie chodzi mi o paralelę Egoyan-Hartley (Hal, jakby ktoś nie wiedział, kto zacz). I nie w tym tylko rzecz, że obaj panowie mają literę 'y' w nazwisku, ale o to, że ogladając ich filmy, niemal zawsze zastanawiam się, czy to nieudany gniot ewokujacy kiczem, czy po prostu arcydzieło. Obstawiam opcję nr 2, choć być może arcydzieło to za dużo powiedziane... Po prostu mamy tu do czynienia z niebylejaką, ambitną, złożoną, przełamujacą schematy konstrukcją. Tylko estetyka w tych ich filmach jest dziwaczna, ale 'mrużąc oczy' lub 'patrząc z ukosa', dostrzeżemy drugie i trzecie, i być może nawet i czwarte dno. Nie: DNO. Serio, zmruż oczy i patrz.