Powinienem może zaznaczyć, że mój komentarz może zawierać treści zdradzające
fabułę, ale... Tak naprawdę jest to nie spojler, lecz ostrzeżenie - przed filmem o
Sherlocku Holmesie, w którym przez co najmniej 40 minut nie dzieje się właściwie nic,
nie ma żadnego śledztwa ani zagadki kryminalnej, którą słynny detektyw mógłby zacząć
rozwiązywać, dostajemy za to postać marudnego faceta przesiąkniętego narkotykami i
irytującą obsesją na punkcie profesora Moriartego. Nawet dedukcyjne popisy Holmesa -
które w utworach Artura Conan Doyle'a zjednywały detektywowi podziw i sympatię
czytelnika - tutaj tylko rażą swą sztucznością i nadęciem głównego bohatera. I nie
wnikam tu w kwestię zgodności filmowego wizerunku Holmesa z książkowym
pierwowzorem - o której tyle się mówi w kontekście roli Roberta Downeya Jra - nie ma to
bowiem żadnego znaczenia, gdy po kilkudziesięciu minutach trwania filmu wciąż
wygląda na to, że jedynym tematem tego filmu będzie zrzędzący Holmes leżący w łóżku i
leczący się z uzależnienia oraz jego deliryczne wizje. Naprawdę, gdybym chciał obejrzeć
jakiś dramat psychologiczny lub medyczny, to ostatnią rzeczą, jakiej szukałbym w tym
gatunku, byłby film o Sherlocku Holmesie. Wprawdzie w filmie w końcu zaczyna się coś
dziać, do tego momentu jednak byłem już tak znudzony "akcją" koncentrującą się wokół
"łóżkowych perypetii" Holmesa, że nie interesował mnie już dalszy ciąg wydarzeń ani
zakończenie filmu.