Eva Puck, która wcieliła się w Ellie May Chipley na Broadwayu miała również zagrać tą postać w filmie. Ostatecznie jednak rola Ellie May Chipley przypadła Queenie Smith.
Irene Dunne miała 37 lat, gdy wcieliła się w rolę młodej Magnoli, a Allan Jones obiekt jej westchnień był osiem lat młodszy.
W scenie, w której Paul Robeson śpiewa "Ah Still Suits Me", na stole Queenie znajduje się mieszanka naleśnikowa „Aunt Jemima”. Jest to subtelna aluzja do Tessy Gardelli (pseudonim Aunt Jemima), która wcieliła się w rolę Qunnie w 1927 w broadwayowskiej wersji „Show Boat”.
Koszt produkcji filmu przerósł możliwości finansowe Universal Studio. W takiej sytuacji dyrektor Carl Laemmle Jr musiał pożyczyć pieniądze na ukończenie projektu oraz utrzymanie płynności finansowej. Gdy później odmówił oddania pożyczonej sumy, Universal Studio zostało przejęte przez nowojorską instytucję kredytową. Laemmle Jr stracił swoją pozycję i już nigdy więcej nie pracował w Hollywood.
Scena, w której Irene Dunne i Allan Jones śpiewają piosenkę "Why Do I Love You?" została usunięta tuż przed premierą, ponieważ za bardzo wydłużała czas trwania filmu. "Why Do I Love You?" pojawia się w scenie, w której Magnolia i Ravenal jadą samochodem ze swoją córką Kim.
W scenach, w których ludzie biegną do doku, aby powitać nadpływający statek komediantów, dołączono sekwencję z wcześniejszej wersji z 1929 roku, co jest dobrze widoczne ze względu na wrażenie przyspieszenia obrazu.
Ponieważ w latach 30. po rzece Missisipi pływał prawdziwy statek o nazwie "Cotton Blossom", aby uniknąć problemów prawnych, nazwę statku w filmie zmieniono na "Cotton Palace".
Do 2004 roku nie ukazała się oficjalna płyta z utworami z filmu.