Oliver Stone już dawno spuścił z tonu. Najwyraźniej pogodził się już z tym, że jest Amerykaninem, który zawdzięcza swemu kraju kasę i nagrody, więc skończył z piętnowaniem niedoskonałości swej ojczyzny, kończąc wylewanie jej brudów na taśmę filmową.

Pragnę jednak uspokoić, że tak tragicznie i cukierkowo, jak we wcześniejszym „World Trade Center” nie jest, a film mimo iż daleki jest od ironizowania i krytykanctwa, jest całkiem solidnym obrazem wielkiej polityki uprawianej przez światowe mocarstwo.

Sam obraz Busha jest nieco inny od tego, jakim widzi go choćby Michael Moore, czy Gabriel Range, (który zaskoczył swym mockumentem pt. „Zabić prezydenta”). U Stone’a Bush jawi się z jednej strony jako prawdziwy wódz narodu, pragnący zmian, obierający za główny cel dobro narodu, z drugiej jako ciapa, nie potrafiąca się wysłowić, zacinający się na trudnym pytaniu w rozmowie z dziennikarzami, starający się co rusz udowodnić, że potrafi zdobyć zaufanie swego ojca. Ot taka zakamuflowana schizofrenia na szczeblach państwowych.

Jeśli przymknąć oko na niedoskonałości, ogląda się to całkiem nieźle. Że Stone tworzył lepsze filmy? Fakt. Ale gorsze tez były…

Moja ocena - 5/10