Był brany pod uwagę do roli Reggie Hammonda w filmie "
48 godzin". Angaż ostatecznie otrzymał
Eddie Murphy.
Według producenta
Roberta Evansa, Pryor został obsadzono w roli Sandmana Williamsa w filmie "
Cotton Club", jednak budżet filmu nie był w stanie pokryć jego wynagrodzenia. Ostatecznie angaż dostał
Gregory Hines.
Był kandydatem do roli Fargo Gondorffa w filmie "
Żądło II", jednak aktor ostatecznie zrezygnował ze swojego udziału w produkcji. Zastąpił go
Jackie Gleason.
Został wybrany do zagrania Barta w filmie "
Płonące siodła", ale został tylko współautorem scenariusza. Ostatecznie angaż do tej roli otrzymał
Cleavon Little.
Rola Wardella Franklina w filmie "
Sobotnia noc" została napisana dla Pryora, jednak studio odrzuciło ten pomysł nie będąc przekonane o sukcesie kasowym projektu. Zastąpił go
Bill Cosby.
W 1981 roku, podczas prac nad jednym z filmów próbował popełnić samobójstwo przez samospalenie. Wszyscy zgromadzeni wtedy na planie filmowym byli przekonani iż był to wypadek. Było to jeszcze przed wykryciem u Pryora stwardnienia rozsianego.
Zaproponowano mu udzielenie swego głosu postaci Eddiego w filmie "
I kto to mówi 2", ale ją odrzucił ze względu na zły stan zdrowia. Zastąpił go
Damon Wayans.
Wydał następujące albumy:
- 1969 r. - "Richard Pryor";
- 1974 r. - "That Nigger's Crazy";
- 1975 r. - "Is It Something I Said"?;
- 1976 r. - "Bicentennial Nigger";
- 1981 r. - "Rev Du Rite";
- 1982 r. - "Live on the Sunset Strip".
Był laureatem Nagrody
Marka Twaina, która przyznawana jest za wkład w amerykański humor.
W 2004 roku znalazł się na 2 miejscu w rankingu ogłoszonym przez magazyn Hotdog na największego szaleńca w historii Hollywood.
Zmarł na atak serca w Los Angeles (Kalifornia, USA).
Przez ostatnich 20 lat zanim zmarł, był chory na stwardnienie rozsiane.