Tak naprawdę chętnie dałabym 9,5 gwiazdki, gdyby to tylko było możliwe.
Może najpierw odpowiem na pytanie - co gdybym miała polecić Zwyczajny Serial komuś, kto nigdy nie obejrzał ani jednego odcinka? Cóż, kreskówki tej nie da się podsumować jednym słowem czy zdaniem. Niemal w każdym odciunku na widza czeka jakaś szalona przygoda, która z reguły zaczyna się bardzo niewinnie, ale z każdą kolejną minutą rozwija się coraz intensywniej, przez coraz to bardziej absurdalne i zwariowane wydarzenia, aż w końcu osiąga swój punkt kulminacyjny. Jest pełno wybuchów, laserów i pościgów, niczym w starym kinie akcji i nie ma się co dziwić, w końcu akcja kreskówki dzieje się w latach 90. i naprawdę przesiąknięta jest ich klimatem, ale spokojnie, znajdzie się też sporo czasu, żeby lepiej poznać bohaterów i ich bogatą historię. Fabuła, głębia postaci, klimat, fajna kreska, ale także świetnie dobrana myzuka - to wszystko sprawia, że Zwyczajny Serial wyróżnia się na tle innych kreskówek ostatniej dekady, jest tak epicki i warty obejrzenia. Naprawdę serdecznie polecam!
A podsumowując całość fabuły (UWAGA, BĘDĄ SPOJLERY!), cieszę się, że show zakończyło się właśnie w taki sposób. Uważam, że takim zakończeniem twórcy potraktowali bohaterów niezwykle... ludzko. Kiedy w ostatnich minutach widzimy dalsze ich losy po powrocie na ziemię, można odnieść wrażenie, że ogląda się prawdziwych ludzi żyjących w realnym świecie. Do tego to symboliczne wyjęcie kasety przez Papcia. Mimo, że finałowa bitwa nieco mnie rozczarowała i ogólnie ostatni sezon nie przypadł mi do gustu tak bardzo jak poprzednie, jednak ani jedno, ani drugie nie zepsuło mojego wrażenia z całości. Zwyczajny Serial z pewnością będzie dla mnie jedną z tych kreskówek, o których nigdy się nie zapomina.