Nie zgodzę się, że nie można porównywać tych gier. Transistor powiela wiele rozwiązań znanych z Bastionu (narracja, regulacja poziomu trudności, misje treningowe), dodatkowo ma podobną oprawę muzyczną (czy to nie jest przypadkiem ta sama wokalistka?) i graficzną. Nawet klimat jest bardzo podobny: kataklizm, wyludnione lokacje, zwłoki na ulicach, przemijanie wszystkiego co Cię otacza. Sądzę że Transistor wypada gorzej przy Bastionie właśnie przez swoją wtórność. Abstrahując jednak od tego braku oryginalności, uważam jest grą lepszą, dojrzalszą.

BTW, bardzo spodobało mi się, że dano bohaterce "głos". Te krótkie wymiany zdań w komentarzach pozwoliły mi się z nią zżyć znacznie bardziej niż z Dzieciakiem z Bastionu. Tam ta jednostronność narracji nie pozwalała mi uwierzyć, że mam do czynienia z "żywym" bohaterem. Narrator opisywał jego przeszłość i jego obecne poczynania, ale brakowało mi jakiegoś życia wewnętrznego, jakiegoś znaku że mamy do czynienia z czymś więcej niż z bezmyślną kukłą w rękach gracza. Moim zdaniem w Transistorze tę iluzję życia udało się stworzyć i właśnie chyba dlatego ta gra wydaje mi się od Bastionu lepsza. Ale jako, że to dość subiektywne odczucie nie oczekuję, że będziesz je podzielać :)

Nie zgadzasz się z czymś czego nie napisałem :) . Brawo.

Fabularnie odczuwam lekki niedosyt, 2 dni po pare godzin z czego większość to walka.. zakończenie ładne ale.. cóż i tak grałem żeby ścieżkę dzwiekową przesłuchać poraz kolejny:)

Wg mnie Bastion był bardzo średni i nigdy nie rozumiałem fenomenu tej gry. Wtórna i jedyne co było ciekawe to narracja. Tutaj jest i narracja i świetna walka, więc w moim odczuciu Transistor bije na głowę Bastion w każdym aspekcie.